Najnowszy pomysł scenarzysty / reżysera Jeffa Nicholsa (Take Shelter), Mud to przeżuwacz o poważnej miłości i zmianie, skomponowany z unikalnym tłem (Zaścianka Arkansas) i serią bardzo dobrze narysowanych postaci. Niestety, film jest też zalany i rozproszony narracją, więc poświęca moc tematu i narracji części fabuły.
Jako reżyser Nichols fantastycznie kreuje świat filmu. Błoto rzadko odkrywa lukę w filmie (umierający ludzie rzeki) i staje się urzekającym wizualnie i w pełni zrealizowanym filmem w filmowej kolorystyce. W rzeczywistości pierwsza połowa filmu (spotkanie Ellisa i Neckbone'a i jego przywiązanie do Błota) ma niemalże oniryczny rys w jego wspaniałej ikonografii i kompozycji mise-en-scene.
Podczas gdy głos filmu zmienia się w drugiej części (od sennych ideałów do określonej rzeczywistości), wiele serii i nagrań nadal nosi nieco surrealistyczną estetykę, która podnosi intrygę i piękno bogatej części robotniczej; jeszcze bardziej niż w innych filmach, Mud przedstawia Nichola jako ostrego i artystycznego gawędziarza wizualnego. W filmie pojawia się również wspaniały horror strachu, który ukrywa wiele narracyjnych i tematycznych punktów, do których docieramy (ostatecznie). Nic w świecie Ellisa nie wydaje się wystarczająco bezpieczne ani stabilne – co dodaje jeszcze więcej intrygi i napięcia do wczesnej serii, kiedy wciąż czuje swoich tajemniczych nowych dryfujących znajomych.
W scenariuszach rzeczy Nichols skutecznie tworzy postacie o zaokrąglonych i interesujących postaciach (granych przez dobre postacie), ale nie jest tak skuteczny w kierowaniu tych postaci do miejsca docelowego w czasie lub skutecznie. Opowieść powtarza się i rozwija epizodycznie, a nie każda postać i / lub moment jest tak krytyczny, jak myśli historia.
Co przychodzi ci na myśl, gdy słyszysz imię Bena Afflecka? Powiem ci, co przychodzi mi do głowy: seria naprawdę złych wyborów zawodowych. Każdy dogmat w jego autobiografii ma Gigli. Istnieje przetrwanie Bożego Narodzenia, na które można polować na każdą dobrą wolę. W rzeczywistości przez chwilę wydawało się, że usiądzie na krawędzi i zajmie się resztkami posiłku odpowiadającego Hollyweird na stole, podczas gdy jego przyjaciel i kolega aktor, Matt Damon, zakończył się pełnym uznaniem i sukcesem. Ale wtedy wydarzyło się zaskakujące wydarzenie. Zagrał imponująco w naprawdę dobrym filmie w Hollywoodland. Okej, przyznaję, to wcale nie przypominało George'a Reevesa, ale nie miało to dla mnie znaczenia. Jego występ był szczery, charyzmatyczny i serdeczny. To był najlepszy występ aktorski, jaki kiedykolwiek widziałem. Po raz pierwszy od dłuższego czasu poczułem, że Bena Afflecka nie było przypadkiem w Hollyweird.
Jaka była moja pierwsza reakcja, gdy usłyszałem, że Ben Affleck pisał film z bohaterem swojego młodszego brata i że debiutuje nim w filmie fabularnym? Nie wstydzę się przyznać, że go przeciąłem. Po obejrzeniu filmu jestem tutaj, aby powiedzieć, że się myliłem. Naprawdę nie doceniłem zdolności filmowych Afflecka. Gone Baby Gone to nie tylko jeden z najlepszych filmów, jakie widziałem w tym roku, ale nie zdziwiłbym się, gdyby Ben Affleck otrzymał nominację do nagrody dla najlepszego reżysera.
Film oparty na książce o tym samym tytule autorstwa Dennisa Lehane'a (który również napisał Mystic River) opowiada o czteroletniej dziewczynce o imieniu Amanda McCready, która została uprowadzona i zniknęła trzy dni temu. Amanda pochodzi z biednej dzielnicy, więc jej sprawa nie cieszy się taką samą uwagą, jak gdyby pochodziła z bogatszej dzielnicy. Aby obejść ten mały problem, ciotka Amandy, Beatrice (w tej roli Amy Madigan), informuje o wszystkich okazjach medialnych, o których może pomyśleć, i wkrótce cała sytuacja przekształciła się w cyrk medialny. Prawie każdy policjant w dzielnicy jest przydzielony do sprawy, ale Beatrice wciąż nie jest zadowolona. Udaje się do Patricka Kenzie (w tej roli Casey Affleck), prywatnego detektywa specjalizującego się w poszukiwaniach osób zaginionych, Beatrice i jej męża Lionela (w tej roli Titus Welliver), Patricka i jego dziewczyny, Chcą zatrudnić Angie (w tej roli Michelle Monaghan), by odnalazła ich córkę. Patrick i Angie są postrzegani jako mądrzy ludzie, którzy mogą uzyskać informacje o zniknięciu Amandy, których nie znają gliny.
Opierając się na książce o tym samym tytule, The Disaster Artist opisuje tworzenie słynnego kultowego klasyka Tommy'ego Wiseau, The Room, który jest powszechnie uważany za obywatela Kane'a przez złe filmy. The Room, pierwotnie wydany w 2003 roku, stał się filmem, który przerósł swój własny horror i wzrósł do linii „tak źle, że jest dobrze” dzięki swoim trzeźwym (ale z natury wadliwym) aspiracjom i własnej tajemniczej osobowości Wiseau. W ostatnich latach zyskała powszechny kult, a dziś przywołuje na myśl zarys o północy, wszędzie bawiąc filmy. Każdy, kto widział The Room, może powiedzieć, że jest to przeżycie i to samo można powiedzieć o historii, która się za nim kryje.The Disaster Artist to urocza opowieść o przyjaźni i pogoni za marzeniami, która zawiera zaskakujący cios.
W 1998 roku Greg Sestero (Dave Franco) jest walczącym aktorem, który nie zrobił wielkiego wrażenia na swojej klasie aktorskiej. Jego życie zmienia się, gdy poznaje tajemniczego Tommy'ego Wiseau (James Franco), tajemniczą postać, która nie boi się nosić swoich emocji na swojej pochwie i zostać zmiażdżona podczas odgrywania sceny. Gdy zdają sobie sprawę, że mają te same aspiracje, by być większymi w Hollywood, oboje szybko zostają przyjaciółmi i przeprowadzają się razem do mieszkania Tommy'ego w Los Angeles. Tam zostają uwolnieni z pułapki branżowej, przez lata przegrywają na przesłuchaniu i nigdy nie opuszczają roli.
Tommy odrzuca swój pogląd, że musi być zły (jeśli jest bohaterem All-American), a Tommy myśli, że zrezygnuje z kariery aktorskiej. Ale kiedy Greg umiejętnie zauważa, że duet musi zrobić własny film, pomysł idzie w kierunku Tommy'ego i szybko odrzuca scenariusz do Pokoju. Po tym, jak Tommy sfinansował projekt swoim bogactwem o nieznanym pochodzeniu, Sestero i Wiseau rekrutują aktorów i ekipy, aby urzeczywistnić ich marzenia. Wkrótce jednak staje się jasne, że Tommy pomija swoje elementy, podejmując oszałamiające decyzje twórcze, które mogą wykoleić jego film i zmienić go zupełnie inaczej.
Prawdziwy Tommy Wiseau jest tak ekscentryczny i obojętny, jakby ożył postać filmowa, więc ryzyko podobne do Artysty katastrofy polega na tym, że portret Tommy'ego staje się kreskówką. Na szczęście James Franco jest w pełni zaangażowany w tę rolę, znikając z roli, przekształcając się w rozpraszającego filmowca. Jego kolej to nie tylko personifikacja; Franco Tommy to człowiek motywowany jasnymi i względnymi motywami, co czyni go współczującym bohaterem, który śledzi tę narrację. Nigdy nie poczujesz, że Franco wyśmiewa się z nawyków lub wzorca mowy Wiseau, a po prostu sprawisz, że postać będzie naprawdę oszałamiająca. Franco otrzymał sporo nagród za swój występ i jest bardziej zgodny z szumem w tym zakresie.
Na życzenie, żebym tu była. Aiden Bloom (Zach Braff) jest członkiem rodziny i walczącym aktorem – wciąż czeka na swój wielki przełom w Hollywood. Jego dwuletniego ojca, Aidena, wspiera jego ciężko pracująca żona Sarah (Kate Hudson), która wykonuje niesamowite zadanie wprowadzania danych dla męża, aby wziąć udział w przesłuchaniach castingowych i realizować swoje marzenia. Ojciec Aidena, Saul (Mandy Patinkin), również przekazuje darowiznę dzieciom Blooma, Grace (Joey King) i Tuckerowi (Pierce Gagnon) na pensję w żydowskiej szkole prywatnej.
Jednak gdy Saul opuszcza naukę z powodu rosnących kosztów zdrowia i pogarszającego się stanu zdrowia, Aiden musi stawić czoła rzeczywistości: 35-latek, podążając za marzeniem, które raczej się nie spełni, zaniedbując swoją rodzinę, dom i siebie. wartość. Nie wiesz, co dalej, złóż przysięgę Bloom i dołącz do Grace i Tucker, aby poprawić relacje między jej ojcem a rodzimym bratem Aidena, Noah (Josh Gad), wyremontować dom rodzinny, przygotować dzieci do życia w szkole publicznej i rozważanie kierunku w dorosłym życiu.
Pełnił funkcję reżysera, współautora (z bratem Adamem J. Braffem), producenta i gwiazdy. Zach Braff wykorzystał kampanię na Kickstarterze, aby uruchomić finansowanie programu Wish I Was Here. Masowe finansowanie projektu było kontrowersyjną decyzją, zwłaszcza po tym, jak Worldview Entertainment podpisało dodatkowe fundusze na film, ale filmowiec twierdzi, że Wish I Was Here – jego pierwsza reżyserska próba od 2004 roku w Garden State – nie byłaby w stanie wyświetlić na ekranach. w ramach tradycyjnego systemu studyjnego. Był to interesujący eksperyment (który inni scenarzyści już zaczęli rozważać), ale końcowy rezultat jest mieszaną, ale przyjemną mieszanką potężnych wglądów w archiwalne archiwa. Szanowni filmowcy z Garden State znajdą Braffa.
Bez wątpienia pierwotna historia „Wish I Was Here” została odkryta w filmie kilka razy. Łuk Aidena w dużej mierze zapożycza z martwych narracji (mężczyzna-dziecko, który został zmuszony do przejęcia kontroli nad życiem i pogodzenia się z nieuleczalnie chorym rodzicem); Niemniej jednak, podczas gdy widzowie będą mieli trudności z określeniem, jak dobrze pasują do siebie różne części filmu, opakowane w uporządkowany, ale autentyczny finał, Braff wstrzykuje chwilę wystarczająco ironicznego humoru i chwilowego człowieczeństwa, by wynieść Hollow Imitacja ponad Wish I Was Here. . W wielu mediach uznani pisarze opowiadali podobne historie o ponadczasowych egzekucjach i chociaż najnowsza próba Braffa nie jest w jego wieku jako uderzający klasyk, film zawiera wystarczająco dużo powiązanych (i wręcz zabawnych) materiałów, aby
Braff ponownie postanawia pociągnąć podwójną wędrówkę za i przed kamerą – i podobnie jak Garden State, aktor jest bardzo kochający w głównej roli. To głośny, choć znajomy spektakl, który pomimo wielu atrakcyjnych scenografii wykorzystuje mocne strony aktora, nie wykreślając jego granic ani nie ujawniając niczego wyjątkowego w zaskakujący sposób. W rezultacie wielu zastanawia się, czy Wish I Was Here nie byłoby lepiej, gdyby reżyser został wybrany do wyreżyserowania osobnej postaci w roli głównej.
Dziwny przypadek Benjamina Buttona to film zaadaptowany ze szkockiego opowiadania Scotta Fitzgeralda z 1921 roku o człowieku, który urodził się stary i odwrócony w wieku aż do śmierci. Adaptacja filmu przenosi to interesujące założenie (droga, droga, na zewnątrz) w długą medytację o naturze życia, śmierci i wszystkich uwięzionych ludziach.
Medytacyjny dźwięk zaczyna się szybko, gdy film otwiera się w szpitalnej sali, gdzie umierająca kobieta prosi córkę o przeczytanie go z pamiętnika mężczyzny o imieniu Benjamin Button, mając nadzieję, że myśli Buttona na temat zacofanego życia dadzą jej pewną perspektywę w jej życiu. we własnych ostatnich chwilach. Reszta, jak mówią, to refleksje. Chodzi o to, że te sprzężenia zwrotne sprawiają, że czujemy się, jakbyśmy przechodzili przez rodzaj snu, który pamiętamy. Dzięki znakomitemu reżyserowi Davidowi Fincherowi.
Sześć lat po wydaniu nostalgicznej przygodowej gry zręcznościowej, Wreck-It Ralph, Walt Disney Animation Studios kontynuuje: Ralph przerywa dostęp do Internetu. Znany ze swoich kultowych filmów o księżniczkach, przyjaznych dzieciom adaptacji bajek i – przez krótki czas na początku 2000 roku – eksperymentalnych funkcji animacji, Disney rzadko wydaje kinowe sequele swoich filmów. Zamiast tego Disney skupił się bardziej na kontynuowaniu wideo na żywo z animowanymi hitami. Jednak zaczyna się to zmieniać, gdy Ralph Breaks dostaje kinową premierę w Internecie, a Disney planuje debiut Frozen 2 w przyszłym roku. Teraz fani mają szansę ponownie zobaczyć postacie Ralpha Wreck-It na dużym ekranie w trakcie trwania filmu. Ralph Breaks Internet jest większy i bardziej serdeczny z zabawną nostalgią Disneya,
Ralph Breaks zajmuje się Internetem sześć lat po wydarzeniach z Wreck-It Ralph, a Ralph (John C. Reilly) i Vanellope (Sarah Silverman) pozostają najlepszymi przyjaciółmi, spędzając razem każdą noc, odkrywając podczas Litwak Family Fun Centre & Az arcade zamknięte. Szybko staje się jasne, że Vanellope był zmęczony monotonią swojego życia, w samochodzie wyścigowym Sugar Rush były tylko trzy numery. Kiedy Ralph próbuje dać Vanellope coś nowego, budując nowy eksperymentalny tor, jego gracz przypadkowo przerywa grę Litwaka. A kiedy firma, która zbudowała Sugar Rush upadła, Litwak stwierdza, że łatwiej jest całkowicie zlikwidować grę niż wydać zbyt dużo pieniędzy na część zamienną.
Podczas gdy Fix-It Felix Jr. (Jack McBrayer) i sierżant Calhoun (Jane Lynch) biorą udział w porzuconych wyścigowcach Sugar Rush, Ralph postanawia wejść do sieci i sam kupić zamienną część gry. Tak więc Ralph i Vanellope rozpoczynają poszukiwanie przez internet części gry. Ich przygoda dociera do nich przez różne światy internetu, w tym grę online Slaughter Race, w której spotykają jeźdźca Shank (Gal Gadot), którego Vanellope szybko zaczyna naśladować. Ralph i Vanellope spotykają się również ze spersonalizowaną wyszukiwarką KnowsMore (Alan Tudyk) i Yesss (Taraji P. Henson), głównym algorytmem witryny o nazwie BuzzTube, która jest połączeniem BuzzFeed i YouTube. Jednak staje się jasne, że Vanellope i Ralph nie spotykają się twarzą w twarz, kiedy rozmawiają o swoich marzeniach o tym, jakie mogłoby być ich życie,
Reżyserzy Disneya: Rich Moore i Phil Johnston (Wreck-It Ralph, Zootopia) Na podstawie scenariusza Johnstona i Pameli Ribon (Smurfs: The Lost Village, Moana) Ralph Breaks to solidna kontynuacja internetowego filmu Wreck-It Ralph. Jego tradycyjny sequel, Ralph Breaks, jest większy niż jego poprzednik w Internecie, prezentując swoich bohaterów w niekończącym się świecie Internetu. Aby zrównoważyć tę ogromną scenerię, fabuła filmu koncentruje się bezpośrednio na przyjaźni Ralpha i Vanellope, w wyjątkowo dobrze ugruntowany sposób. Para nie ma tradycyjnych złoczyńców, którzy mogliby stawić czoła Ralphowi Breaksowi online. Zamiast tego prawdziwym złoczyńcą – i prawdziwym niebezpieczeństwem przyjaźni – jest niepewność. Film jest wspaniałym i zaskakująco imponującym przesłaniem o zaufaniu przyjaciołom i dostosowywaniu się w związku, który rośnie i rozwija się.
Anonimowy mężczyzna w All in Lost (Robert Redford) znajduje się w niebezpiecznym miejscu na środku Oceanu Indyjskiego po zderzeniu jego jachtu Virgina Jean z dryfującym morskim kontenerem. Stary marynarz wykazuje siłę i pomysłowość wykraczającą poza swój wiek, gdy udaje mu się naprawić zniszczone ciało swojego szacownego statku (pomimo ograniczonych dostępnych dla niego zasobów) i pompuje ogromne ilości powodzi z głównej kabiny.
Z powodu zniszczenia sprzętu nawigacyjnego i radia tajemniczy żeglarz, aby przetrwać, musi polegać na swojej wiedzy o morzu i instynktach. Kto ostatecznie zatriumfuje w tej podstawowej walce między ludzkością a naturą?
Napisana i wyreżyserowana przez JC Chandora (Margin Call), All is Lost to niesamowita opowieść o przetrwaniu na morzu z kosmicznym brązem Alfonso Cuarona wzdłuż Gravity, ale bez rewolucyjnego stylu wizualnego i niezwykłych technik strzelania. Tempo narracji jest podobne, ale scenariusz pomija aspekty filozoficzne i emocjonalne, które są obecne w filmie Cuaróna. To, co ostatecznie tworzy, to dzieło sztuki, które jest kompetentnym przykładem minimalistycznego opowiadania historii, ale wydaje się zbyt zimne i odległe od publiczności, aby można je było docenić na głębszym poziomie.
Podsumowanie Przewodnika dla rodziców brzmi jak (niewyobrażalny) mówca dla kadry kierowniczej o wysokiej koncepcji sprośnej pary, która łączy w pary dwóch komików seniorów, którzy już przewyższają swoją jakość. Trzydziestoletni weteran, komentator ligi baseballowej mniejszości, Artie Decker (Billy Crystal), zostaje zmuszony do przejścia na emeryturę – przestarzały i zwolniony – tuż przed tym, jak żona jego żwawej byłej córki, Diane (Bette Midler), zobowiązała się do opieki nad wnukami. tydzień.
To teoretycznie oferowałoby jej dorosłą córkę, Alice (Marisa Tomei) i jej bliskiego męża, Phila (Tom Everett Scott), w pojedynkę, podczas gdy ten ostatni otrzymałby nagrodę za przełom w nowej technologii domowej (w zasadzie Siri dla całego domu). Czy staromodni Artie i Diane ścierają się z wnukami z pokolenia Z (wychowanymi w XXI wieku zgodnie z metodami rodzicielstwa ich matki na PC)? Spoiler: Tak.
Opieka rodzicielska wykorzystuje pełnometrażowy format narracji sitcomu, z epizodycznymi wydarzeniami, nawiedzonym humorem i trzecią akcją, która łączy wszystko (z potrzebnymi lekcjami wzmacniającymi życie). To łatwy, rodzinny puch w każdym tego słowa znaczeniu. Zaskakująco słodki-umiarkowany, nie interesuje się granicami klasyfikacji PG, unika powitania poza powitaniem - i (oszokująco) myśli o pewnych aspektach współczesnego amerykańskiego życia i różnicach między pokoleniami. I tak, mimo że kilka osób od dawna zajmuje się stopami Crystal i dzieciak, który ma łazienkę
Avengers, Iron Man 3, Thor: Mroczny Świat i Kapitan Ameryka: Po wydarzeniach z Zimowego Żołnierza, Ultron Age odnajduje tajnych bohaterów w kampanii mającej na celu schwytanie lojalistów Hydry i bezpieczne technologie obcych (które poszły nie tak). ręce). Krucjata zbliża się do krawędzi struktury Iron Mana, Kapitana Ameryki, Czarnej Wdowy, Hulka, Thora i Barona Sokole Oko - oficera Hydry, który eksperymentuje z upadkiem Lokiego w nadziei na wykorzystanie jego mocy.
Podczas ataku na kompleks Sokovian Strukkera Avengers napotykają „zwiększonych” wrogów, Pietro (Quicksilver) i Wandę (Scarlet Witch) Maximoff – a także dane naukowe połączone z rozwojem sztucznej inteligencji Tony'ego Starka, aby bronić Ziemi przed rosnącą inwazją obcych ... niebezpieczeństwo. Aby chronić świat przed przyszłymi wojnami, Stark tworzy swój najgorszy koszmar: Ultrona, niszczycielską SI, która skłania się do piekła, by grać w Boga – i mści się na swoim stwórcy.
Pomimo wyjątkowego występu Ant-Mana, Age of Ultron Jossa Whedona zasadniczo zamyka drzwi do historii drugiej fazy Marvel Cinematic Universe, otwierając jednocześnie kilka okien na trzecią fazę. Najnowszy zespół Avengers tworzy wszystko, czego fani mogą oczekiwać od filmów Marvela: przygodę na całym świecie, bitwy CGI, przyszłe ustawienia wszechświata, komiks wielkanocny, zwięzły dramat postaci i epizod ze Stanem Lee. W rezultacie film jest obowiązkowy dla wszystkich, młodych i starszych, po którym następuje połączone podejście Marvela do filmu. Podczas gdy z większymi, bardziej wyrafinowanymi efektami specjalnymi, nowymi złoczyńcami centralnymi i pewnymi atrakcyjnymi fundamentami trzeciej fazy „wojny domowej”, wiek Ultrona będzie mniej dostępny dla widzów niezaznajomionych z trwającą fabułą – w rzeczywistości,
Niemniej jednak główna fabuła z powodzeniem opiera się na filmach i wynikających z nich indywidualnych walkach – każdy bohater zemsty stawia przed sobą własne przeszkody (fizyczne, psychiczne lub emocjonalne) do pokonania. W tym celu dodanie Scarlet Witch (Elizabeth Olsen) i jej zdolności do manipulowania umysłami wprowadza Avengersów w głębszą i mroczniejszą samoocenę – ujawniając sprzeczne ideologie w zespole. To nieco subtelniejsze i poważniejsze podejście do konfliktów między Avengersami, gdzie strach i niepewność sprzyjają dyskryminacji – nieporozumieniom („To jest poza tobą, metalowiec. Loki jest przed sprawiedliwością Asgardu”) i superbohaterskim machismo („Ty”). nie pozwól kolesiowi grać ofiary, umieść go na drucie i pozwól drugiemu się na niego wspiąć.),
Większość aktorów, zwłaszcza aktorzy, którym dostali solowe filmy, grają równą rolę (Kapitan Ameryka, Iron Man i Thor) – zabawna jednowierszowa, oferująca mieszankę szczerego osobistego dramatu i kiepskich momentów superbohatera . Niemniej jednak najbardziej wpływowe sceny pochodzą od postaci i postaci, które nie były pod tytułem filmu Marvel. Hulk (Mark Ruffalo), który kontroluje „drugiego faceta” w trakcie walki Bruce’a Bannera, oferuje zaskakująco imponujące lustro czarnej wdowie (Scarlett Johansson), aby odzwierciedlić jej własną niespokojną przeszłość – i pomyśl o tym. kim chcesz być.
Niemniej jednak największą niespodzianką filmu był poprzednio Boczny Mściciel, Clint Barton (Hawkeye), który gra najwspanialszą i najbardziej odpowiednią rolę w Erze Ultrona. Podczas gdy Barton był ignoranckim dronem w Avengers, ten krąg staje się ogromną kryptowalutą dla poruszającej publiczności: normalnego faceta, który walczy z bogami i podwyższonymi superżołnierzami, ryzykując wszystko, by chronić niewinne życie. Wpływ jest jeszcze silniejszy dzięki jego pracy jako Jeremy Renner – tchnięciu więcej życia i człowieczeństwa w Hawkeye (jako cały zespół) niż kiedykolwiek wcześniej.
Czterdzieści lat po wydarzeniach z oryginalnej czarnej kobiety, Anioł Śmierci sprowadził do domu Eel Marsh (i jego złośliwego mieszkańca) nowe postacie. Uciekając przed niemieckimi atakami podczas II wojny światowej, grupa dzieci wraz z nauczycielami ewakuuje się z miasta i schroni się w zrujnowanej nadmorskiej rezydencji. Trzymając się z dala od wojny, dzieci zaczynają eksplorować dom na węgorzach, podczas gdy dorośli osiedlają się, przygotowując się do czekania na wojnę na wsi.
Jednak, gdy Edward (Oaklee Pendergast) zachowuje się dziwnie i przeraża inne dzieci opowieściami o mrocznym duchu, który otacza hol domu, Eve Parkins (Phoebe Fox) zauważa własne, niewytłumaczalne zjawisko - z niesamowitymi paralelami w jego własnym życiu. Jednak w miarę jak Ewa zagłębia się w tajemnice (i tragedie) domu na bagnach, jedno staje się coraz bardziej jasne — prawdopodobnie nowi mieszkańcy byli bezpieczniejsi w rozdartym wojną Londynie.
Komentarze
Prześlij komentarz